Vanaf 1 januari 2015 vindt er een belangrijke wijziging plaats met betrekking tot de btw die geheven moet worden als het gaat om elektronische diensten geleverd aan particulieren in een andere EU-lidstaat. Voorheen was het zo dat de verlener van de elektronische diensten het btw-tarief van het eigen vestigingsland in rekening moest brengen. Deze regel was van toepassing binnen de gehele EU. Dus wanneer er elektronische diensten werden geleverd aan een particulier in een ander EU-land, werd het btw-tarief van het eigen land toegepast. Vanaf 1 januari 2015 vindt er een belangrijke wijziging plaats met grote consequenties voor de administratieve verplichtingen. Dit heeft gevolgen voor ondernemers.
Vanaf 1 januari 2015 mogen ondernemers bij het leveren van elektronische diensten niet langer het tarief van hun vestigingsland in rekening brengen bij hun klanten. Zij moeten voortaan het tarief van het land waar de klant inwoner is in rekening brengen. Dat geldt alleen voor niet-ondernemers.
Voorbeeld
Stel dat een Nederlandse onderneming een elektronische dienst levert aan een inwoner van een andere EU-lidstaat. Voorheen mocht de ondernemer simpelweg het btw-tarief van 21% dat geldt in Nederland gebruiken. Na 1 januari 2015 moet de ondernemer eerst weten in welk land zijn klant woont. Vervolgens moet hij het btw-tarief van dit land opzoeken en deze in rekening brengen. Stel dat de klant in Frankrijk woont, dan moet hij 20% btw in rekening brengen. Aan een inwoner van Zwitserland moet hij 8% btw in rekening brengen en aan een inwoner van Hongarije 27%.
Wat heeft dit voor gevolgen voor ondernemers?
De gevolgen van de wijziging van het btw-tarief voor de levering van elektronische diensten kunnen groot zijn. Zo moeten ondernemers vanaf 1 januari 2015 het vestigingsland van de klant weten. Bovendien moeten ze kennis hebben van de geldende btw-tarieven van het land waar de klant woont. Daarbij is het natuurlijk ook belangrijk om naar eventuele vrijstellingen en verschillende tarieven te kijken. Het kan bijvoorbeeld heel goed dat er voor de betreffende diensten een ander btw-tarief dan het gebruikelijke tarief geldt of dat er zelfs een vrijstelling is.
De mogelijkheid van een vereenvoudigde factuur om de administratieve lasten van ondernemers wordt teniet gedaan. Ondernemers moeten namelijk precies weten in welk land hun klant is gevestigd en welk btw tarief in dat land geldt. Dat kan voor ondernemers met een groot klantenbestand behoorlijk in papieren lopen.
Wie hulp nodig heeft bij het bijhouden van een correcte administratie kan terecht bij Taksgemak.
Wat zijn elektronische diensten?
De btw-richtlijn geeft een aantal voorwaarden van elektronische diensten. Zo vallen in ieder geval onder de definitie van elektronische diensten:
1. het leveren en onderbrengen van websites, het onderhoud en op afstand bedienen van programma’s en uitrustingen;
2. de levering en de bijwerking van software;
3. de levering van beelden, geschreven stukken en informatie en de terbeschikkingstelling van databanken;
4. de levering van muziek of films, van spelen, met inbegrip van kans- en gokspelen, en van uitzendingen of manifestaties op het gebied van politiek, cultuur, kunst, sport, wetenschappen of ontspanning;
5. de levering van onderwijs op afstand.
Probleem
Een ander belangrijk pijnpunt van deze nieuwe regeling is de verantwoordelijkheid van de ondernemer die de dienst levert. Wat hoe is zijn onderzoeksplicht met betrekking tot de klant? Als de klant aangeeft in Zwitserland te wonen, is dat dan voldoende om het lage btw-tarief van Zwitserland toe te passen? Juist met elektronische diensten is het woonadres immers niet van belang. Deze regeling werkt dus fraude en problemen in de hand.