Tot 2015 mochten buitenlands belastingplichtigen, woonachtig in een EU- of verdragsland, kiezen om te worden aangemerkt als binnenlands belastingplichtige. Dit wordt het keuzerecht genoemd. Zij werden dan net zo behandeld als een binnenlands belastingplichtige. Dat betekent dat ook aftrekposten, heffingskortingen en heffingsvrij vermogen van toepassing zijn. In 2015 gaat deze regeling echter veranderen.
Vanaf 2015 kan een belastingplichtige niet meer kiezen of hij of zij wil worden aangemerkt als binnenlands belastingplichtige. Indien aan een aantal voorwaarden wordt voldaan is automatisch sprake van binnenlandse belastingplicht. Als niet aan de voorwaarden wordt voldaan, dan is sprake van een buitenlandse belastingplichtige.
Wanneer wordt iemand aangemerkt als binnenlands belastingplichtige?
Iemand wordt aangemerkt als binnenlands belastingplichtige indien aan de volgende drie voorwaarden wordt voldaan:
1. Belastingplichtige woont in een EU-land, in Liechtenstein, Noorwegen, IJsland, Zwitserland, op Bonaire, Sint Eustatius of Saba.
2. Minimaal 90% van het wereldinkomen van de belastingplichtige moet in Nederland belast zijn.
3. De belastingplichtige kan een inkomensverklaring overleggen van de belastingdienst van het land waarin de belastingplichtige woont.
Indien aan deze drie voorwaarden wordt voldaan, wordt de belastingplichtige automatisch behandeld als een binnenlands belastingplichtige voor de inkomstenbelasting. Dat betekent dat een beroep kan worden gedaan op aftrekposten, heffingskortingen en het heffingsvrije vermogen.
Wanneer niet aan deze drie voorwaarden wordt voldaan, bijvoorbeeld omdat de belastingplichtige in een niet Europees en niet verdragsland woonachtig is, dan is de belastingplichtige voor de inkomstenbelasting een buitenlands belastingplichtige. Er kan dan geen gebruik worden gemaakt van aftrekposten, heffingskortingen en het heffingsvrije vermogen.
Voor advies over de belastingplicht kunt u terecht bij Taksgemak.